‘Nog een goede zondag meneer Streefkerk’!
Over een existentieel gesprek op een bijzondere plek
Daar stond ik dan met een prachtige postduif in mijn hand; in een duivenhok, mondkapje op, samen met de dierenarts meer dan honderd duiven in te enten voor de jaarlijkse vaccinatie. Een familielid had wat gezondheidsproblemen en dus viel ik even in.
Toen ik daar zo in dat hok stond, bedacht ik me dat zowel de dierenarts als uw kerkelijk werker een nogal existentieel beroep hebben. De dierenarts vroeg mij wat ik in het dagelijks leven deed en zo had ik een mooie aanleiding om bovenstaande te delen en mij met hem te verbinden… Tussen het pakken van de postduif, de vaccinatie in de nek en het weer loslaten van de postduif; ontstond een gesprek over onze dagelijkse werkzaamheden.
We spraken over het ziekzijn van mensen en dieren, over afscheid moeten nemen en manieren om dat te doen. Over begraven, cremeren en over rituelen. De politiek kwam ook nog voorbij… Zo gaf hij aan dat er onder dierenartsen verrassend genoeg weinig stemmen gaan naar de Partij voor de Dieren en hij het vermoeden had dat ik CU zou stemmen. Ook spraken we over onze roots: ik afkomstig uit de Alblasserwaard, hij uit de vestingstad Naarden. In nog geen uur tijd en 100 ingeënte duiven verder hadden we behoorlijke wat existentiële zaken aangestipt…n leerden we elkaar beter kennen.
Niet in alle kerken, maar in veel protestantse en rooms katholieke kerken proef je tijdens of buiten de eredienst iets van de Eeuwige God, van iets dat groter is dan jij en ik bij elkaar… Zo’n kerk kan op maandagmorgen aanleiding geven tot een mooi gesprek. Toch is mijn ervaring dat andere plekken, die ogenschijnlijk hele oppervlakkige plekken, ook aanleiding kunnen zijn voor gesprekken over de zin van het leven of het geloof in God. Een duivenhok was zo’n plek die middag, maar ook langs het voetbal- en hockeyveld, in het café of bij de milieustraat gebeurt dat.
Zijn dienst zat er op en de dierenarts zette zijn stempel op de inentingslijst, die als voorwaarde dient om komend seizoen met desbetreffende postduiven wedstrijden te vliegen. Hij sloeg een kopje koffie af en groette mij tot slot met de volgende woorden: ‘Goede zondag meneer Streefkerk’! Het was vrijdagmiddag 17.00u, maar in die woorden proefde ik waardering voor mijn christelijke geloofsovertuiging en de kennis dat de zondag voor mij een heerlijke dag is, die hij mij erg gunde…. Wat een verrassend leuk gesprek op een bijzondere plek!
Op welke, op het oog oppervlakkige, plekken heeft u weleens een goed (geloofs)gesprek gehad?
Met hartelijke groet,
Theotimus Streefkerk, kerkelijk werker,