Het heilige gebeurt.
Naar de kerk gaan voor God, voor de ander en mezelf
Uw kerkelijk werker was in zijn jeugdjaren niet zo trouw. Nieuwjaarsdag, 2e kerstdag, 2e pinksterdag en 2e paasdag… Of er nu een ‘gewone’ kerkdienst was, een zangdienst of de zondagsschoolviering: wij waren er niet. Tot het moment dat er anderen op mijn pad kwamen en mij bepaalden bij waarom het zo belangrijk is om daar te zijn.
Daar zijn… Waar de Heer(e) ons wil ontmoeten! Daar waar de Heere Jezus ons 1 voor 1 opzoekt in het gewaad van Zijn Woord. Ik mag dus hoge verwachtingen hebben van onze erediensten.
Calvijn noemt honger naar het Woord/de verkondiging (en ik voeg er de maaltijd van de Heer bij) als iets dat een christen moet herkennen… Waar lessen u en ik onze dorst mee, waar stillen wij onze honger mee? Misschien snapt u nu waarom ik deze vraag eigenlijk ieder bezoek stel, namelijk of u (nog) verbonden bent met de kerkdienst en of u er naar verlangt om straks weer fysiek aanwezig te zijn. Dat voelt eerlijk gezegd soms wat aanmatigend, maar ik kan er eigenlijk niet omheen, want daar gebeurt het.
Wat leeft er nog meer in ons hart?
Na meer dan 10 jaar pastorale ervaring ben ik wat minder voorzichtig dan eerst en zie ik wat o.a. een afnemende kerkgang of afnemende verbondenheid met de kerkdiensten met de (on)gelovige mens doet… Het hart wordt in bezit genomen door andere verlangens dan alleen het verlangen naar de Drieenige God.
Laatst vroeg ik aan iemand waar de omslag van geloof naar ongeloof had plaatsgevonden. Het antwoord was: ‘Ik heb geen idee’… Daar waar hij eerst nog geloofde in de gekruisigde en opgestane Heer, kon hij dit nu toch eigenlijk niet meer geloven. Het gebeurde gewoon (zo gaat het toch vaak), maar het begon eigenlijk wel met het feit dat hij nauwelijks meer naar de kerk ging. De kerk… De werkplaats van de Heilige Geest… Daar waar geloof wortels krijgt!
Een betere vraag.
‘Wat vond u van de preek?’ is ook een vraag die ik vroeger nog weleens stelde. Nu heb ik geleerd om te vragen of u het Evangelie hebt gehoord. Om te voorkomen dat we het teveel over de dominee in kwestie gaan hebben en bijbehorende (veelal) randzaken… Die neiging heb ik trouwens net zo goed als u weleens. Theologen hebben namelijk ook overal een mening over en soms minder geestelijk dan u verwacht.
Mijn ongelovige geliefde..
Dacht u bij dit stukje ook aan hen die ons zo lief zijn (uw echtgenoot, zus/broer, zoon/dochter)? Zij die niet meer naar de kerk gaan, niet mee kijken naar de livestream? Laatst werd het nog gezegd tijdens de middagdienst: soms zijn wij de enige ‘brief’ die zij nog lezen… Daar waar de Bijbel voor hen dicht blijft, is het nodig dat wij een leesbare brief zijn of worden van de Heere Jezus… Daarvoor is het van belang dat we dicht bij de Bron blijven. Daar zijn waar het Heilige gebeurt! Daar waar wij ons laten bekeren (voor het eerst of opnieuw) en laten voeden in ons geloof. ‘Wat hou ik van Uw huis’!
Laten we naar de kerk gaan voor God, voor de ander (binnen en buiten de kerk) en voor mezelf!
Hartelijke groet, Theotimus Streefkerk, kerkelijk werker
Reageren: [email protected]